Enkele jaren geleden ging ik mee kijken naar “een muzikaal grappig duo”. Nou, ik stelde me er niet teveel bij voor, en vroeg me af wat het zou worden.
Het begon al goed… De ene stond klaar aan zijn piano, de andere bleek te laat… Moest ik me daarvoor zo haasten? Onprofessioneel gedrag lijkt me dat. Van ver horen we de andere aankomen. Luidruchtig en buiten adem zet hij zich neer, totdat “de pianist” aan “de rocker” een blik toewerpt die hem doet inkrimpen. Mijn kijk op de zaak verandert, plots zit ik op het puntje van mijn stoel. Dit is goed!

Braafjes speelt de ruig uitziende rockgitarist een klassiek nummer mee. Maar het duurt niet lang, of hij probeert muzikaal de overhand te halen. Op het ene moment heb je ongeloofelijk veel sympathie voor de ene, maar door een fijne vondst van de andere slaat dat snel over. Ikzelf heb Jummoo al verschillende malen aan het werk gezien en… ze blijven verbazen, keer op keer.

Jummoo staat garant voor meer dan een uur muzikale humor en spitsvondigheid. Zijn Chopin en Bob Marley beste maatjes en hebben ze inderdaad ooit samen aan een bepaald nummer geschreven? Hoe klinkt “Whiter shade of pale” akoestisch op gitaar? En wat heeft Ricardo met dit alles te maken?

Op Djeppe 30|30 brengt Jummoo de tweede show Cockamamy. De naam Jummoo mag u dan misschien nog niet veel zeggen, wees er maar zeker van dat ze geschiedenis schrijven. Niet alleen muzikaal staan beide heren sterk, maar ook qua mimiek en gekkebekkentrekkerij.

Hoor je het graag eens van een ander? De vakpers vergelijkt hen graag met “De Frivole Framboos”.

Als je nog meer wil weten, kan dat via de site van XLP.

Een absolute aanrader!